Wychodząc na przeciw oczekiwaniom naszych pacjentów publikujemy tekst przybliżający zagadnienie łączenia terapeutycznych technik neuroterapii z integracyjną psychoterapią leczenia uzależnień.
Prace nad zastosowaniem terapii neurofeedback w obszarze uzależnień trwają od końca lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. Włożono wiele wysiłków by poznać ilościowy wzorzec fal EEG powiązany z uzależnieniami. Udowodniono, że u alkoholików mamy do czynienia z nadmiarową aktywnością wysokiej Bety w obszarach czołowych oraz z deficytami zakresu Alpha w obszarach potylicznych. Podobne wzorce fal EEG występują także w innych uzależnianiach chemicznych, biorąc naturalnie poprawkę na specyfikę stymulacyjnego lub hamującego działania konkretnych substancji. Najnowsze doniesienia naukowe donoszą także o obserwowalnych specyficznych zmianach w obrazie EEG występujących u osób uzależnionych behawioralnie – np. hazardzistów.
Stosunkowo niedawno w bezsprzeczny sposób udowodniono skuteczność terapii neurofeedback w obszarze uzależnień. Dokonał tego Scott i Kaiser ze współpracownikami w 2005 roku. W swoim tekście publikują wyniki badań przeprowadzonych na grupie 121 pacjentów oddziału stacjonarnego leczenia uzależnień w Los Angeles. Rozpoznano u nich mieszane uzależnienia włączając alkohol, heroinę, kokainę i metaamfetaminę oraz inne substancje. Grupa 61 pacjentów korzystała z programu terapeutycznego opartego o terapię grupową, rodzinną oraz sesje indywidualne oraz spotkania AA i program 12 kroków. Grupa 60 pacjentów dodatkowo uczestniczyła w treningach biofeedback. Wykonano do 20 sesji wzmacniając zakresy Beta1 oraz SMR w odpowiednich miejscach oraz następnie wykonano 30 sesji treningu Alpha-Theta.
Uzyskano bardzo zadowalające rezultaty o istotnych różnicach statystycznych. Przedstawia je poniższa tabela:
| Pacjenci z wspomaganiem terapii neurofeedback | Pacjencji ze standardowym program terapii | |
| Długość dalszego pozostawania w leczeniu (średnia) | 136 dni | 98 dni |
| Porzucenie podstawowego programu terapii | 24 % | 46 % |
| Abstynencja 12 miesięcy po zakończeniu programu | 77% | 44% |
Ponadto uzyskano szereg dodatkowych danych takich jak istotne zmiany w profilu osobowości czy większa wydajność uwagi. Tych efektów nie uzyskano niestety dzięki standardowej psychoterapii uzależnień. Późniejsze badania i publikacje różnych autorów potwierdzają uzyskane wyniki.
Podsumowując można jednoznacznie stwierdzić, że psychoterapia uzupełniona neuroterapią daje znaczący przyrost efektów. Podobne tendencje utrzymują się w przypadku leczenia innych trudności wymienionych w niniejszym tekście. Postępujący rozwój technologiczny i miniaturyzacja przyczyniają się do popularyzacji tej metody, która jest stale rozwijana.
Bibliografia dostępna na życzenie.
Jan Paweł Kołakowski